okuyun dedim de, aklıma geldi; okumayan, beslenmeyen, düşünmeyen zihinlerin sanattan, bilimden, denizden kopuk âlemlerinde savaş, yâni, örgütlü ölüm ne kadar öncelikli!..
çoğu işsiz, mesleksiz; okuyup, diplomayı kapmış olsa da okumayan; tefekkür edemediği için tepkileri galeyân ve hezeyân arasında sarkaç gibi gidip gelen, cühela kitlelerin "vatan" deyince akıllarına ancak ve sadece "ölerek yararlı olmak" geldiğini gözlerimiz önünde takib etmekteyiz. kaz kafalılar kaz dağını kazar, kazdırırken; otel yapılsın diye tahsis edilen ormanların alanı, yanan ormanları geçmişken; denizler lağım çukuruna, şehir kıılıklı kasab a bozuntuları hava kirliliğinden gaz odasına dönmüşken; ülke, yolsuzluk liginde açık ara dünya şampiyonluğunu kaptırmazken, ağızlarını bile açmayan yığınlar, iş kendi dillerinden konuşan ölümsever câniler ile çatışmaya dayanınca, bir galeyân orjisi içinde, can alıp, can vermeye hazır olduklarını sokaklar dolusu haykırmakta ve bundan dolayı da kutlanmakta ve kutsanmaktalar.
eğer bir asırdır, birileri, hiç değilse tevfik fikret'i bâri doğru dürüst okusalar, okutsalardı; vatan sevmenin illâ da kurşun atıp şarapnel yemek ile alâkası bulunmadığını, iyi bir mimarî eserin müellifi, bir nobel sahibi, hattâ nev-i şahsına münhasır ama hiç de şöhret sayılmayan bir "birey" olmanın da aynı derece iyi yurtdaşlığın gereği olduğunu belki kavrayabilirlerdi:
"vatan senden hayat bekler
sen yaşarsan o canlanır
vatan için ölmek de var
fakat borcun yaşamaktır" (*)
----------
(*) duayen muharrir hasan pulur'un da milliyet'te yakın mantık çizgisinde ve fikret'in aynı şiirine atıfta bulunan bir yazısının yayınlandığını şimdi öğrendim. benim açımdan bir ilham alma söz konusu değildir. şahsen, tevfik fikret'i sevmekle birlikte, bu en favori şiirim de sayılmaz.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment