eli varıp da bir türlü cumhuriyet halt fırkasına oy vermeyi kendine yediremeyen, ampul'e de doğal olarak meyletmeyen eş dost, baskın oran istanbul'dan bağımsız aday olunca, biraz rahat nefes aldı. baskın hoca seçilmese de hiç değilse sandığa "kerhen" değil de az çok isteyerek gitme imkanı buldu millet...
bendeniz, seçimler yaklaştıkça, özellikle de "sol" eğilimli entellektüel cenahta, cumhuriyet halt fırkasının her döneme has, demirel'in lafıyla türlü çeşitli marifetleri yüzünden, taksim meydanında çişi gelmiş gibi kıvranarak reyini heba etmeyecek parti arandığını az izlemedim. bir aralar aşkın ve demokrasinin partisi, bizim zavallı merhum yeni demokrasi, hatta ipe sapa gelmez ip bile bu durumdaki vatandaşın ağaç dibi bulup da rahatlar gibi teveccühüne mazhar oldu amma yüzde biri bile bulup da derdine çare olamadı.
kulunuz, yurtdaşlık hizmet ve görev aşkıyla marmara çırası gibi yanmadığım için, 1982 anayasa oylamasından beri sandık başına uğramadım. o yoklamada da herhalde tahmin etmesi zordur, söyleyim bari, göstere göstere mavi (*) pusulayı zarfa koyup sandığa attım. o gün bugündür yaşlı bir aile büyüğünü, bir arkadaşı vb. götürmek üzere şoförlük etmediysem, seçim mahalleri ile hiç bir ilişkim olmadı. üstelik iyi kötü, en az iki kampanyada da aktif görev yaptığım halde...
oy vermemek, benim için siyasi bir tercih. tercihimden ötürü de kendimden peeeek memnunum. ne (öyle bir özel derdim de yok ama) "görevini yerine getirmeyen kötü bir vatandaş" olduğum kanısındayım, ne de demokrasi ile "mutlaka" oy kullanmak arasında bir rabıta, bir ilinti görmekteyim.
----------
(*) genelde red oyu kırmızıdır amma nedense paşalarımız beyaz kağıdı "evet" kırmızı pusulayı da "hayır" tercihini belirtmek için tensip buyurmuşlardı. ben de denizcilikten midir nedir, maviye zaaf derecesinde bağlıyımdır.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment